Przeglądałam księgę i nie znalazłam nic do czego by to pasowało.Sądzę,że ta księga jest w jakimś strzeżonym i skrytym miejscu.Napewno nie jest ją tak łatwo znaleźć.Może razem wyruszymy na poszukiwania ?

Netale ! Zawsze może być to inne imię..ale to moje pierwsze spostrzeżenie.Jestem w szoku..

-Nie wiem czy siostra.Być może ktoś z rodziny.Z tego co pamiętam miałam tylko trójkę
rodzeństwa.-wyszeptałam zszokowana.
Zaczęłam gorączkowo chodzić w poszukiwaniu odpowiedzi,lecz nie mogłam niczego wynaleźć.Sfrustrowana usiadłam koło Netale i pogrążyłam się w myślach.To wszystko było takie pogmatwane.Nagle usłyszałam coś.Odwróciłam się i ujrzałam kawałek papieru.
Niedługo..
-Dręczą mnie te kartki i zagadki ! - wykrzyknęłam i złapałam za rękojeść miecza.
Rzuciłam zaklęcie,które wykrywa przebywające osoby w dużym zasięgu.Nikogo nie wykryłam.
-Niech to ! -wykrzyknęłam. - Co wydarzy się niedługo ?!
Na wszelki wypadek rzuciłam zaklęcie chroniące przed jakimikolwiek czarami,uroki i truciznami.Wypełniłam luki w stworzonej,mistycznej tarczy i usiadłam na ławce.Byliśmy w ogrodzie w dzielnicy Wschodniego Miasta.Nikt tędy nie przechodził.Położyłam się i zamknęłam oczy.

Zerwałam się i podążyłam wzrokiem za Netale.Siedziała pod drzewem i szkicowała coś na arkuszu.Zaciekawiona podeszłam i usiadłam naprzeciwko niej.Wpatrzyłam się w jej oczy,lecz nie mogłam odgadnąć jej myśli.
-Co szkicujesz ? -spytałam wreszcie.

-Pójdę do biblioteki w pałacu,trochę poszperam.Albo ty przychodzisz,albo ja.Zobaczymy.- obwieściłam uśmiechnięta.
Więc poszłam do biblioteki unosząc wysoko głowę jak przystało na przywódcę.Kiedy weszłam do obszernego miejsca opuściłam gardę i rozluźniłam się.Zaczęłam szukać w stertach książek szukając jakiejkolwiek informacji na temat mnie i Netale.Przynajmniej jednej wzmianki.
Zaczęłam od przeglądania zapisków sprzed trzynastu lat.

Odłożyłam zapiski,w których szukałam wzmiance o nas i z zaciekawieniem spojrzałam na księgę znalezioną przez Netale.
-Letta orya thorna. - wyszeptałam.
Poczułam coś.Zauważyłam nacięcie na ręku Netale.Zrobiłam jeden krok w tył.Wiedziałam,że to nie podziała na mnie.Byłam za bardzo przeszkolona i krew już tak na mnie nie działała.Zrobiłam jeden wdech i podeszłam do Netale.Opatrzyłam jej ranę oraz przytuliłam przepełniona radością.

Skoncentrowałam wzrok na jednym punkcie i wyostrzyłam słuch.Zamknęłam oczy,a przez całą krainę przebiegł fioletowy promień.
-Teraz już dobrze. - westchnęłam.
Usiadłam na pobliskim krześle rozmyślając o obecnej sytuacji.
-Niesamowite,nie mogę w to uwierzyć. -powiedziałam.

Rzuciłam okiem na obraz.Był to piękny portret przedstawiający mnie.Podskoczyłam i wpatrywałam się jak zaczarowana w śliczny portret.
-To jest piękne.-powiedziałam rozpromieniona. - Dziękuję ! - wykrzyknęłam radośnie i przytuliłam Netale drugi raz.